“Czerwone Diabły” nie mają czasu, żeby rozpamiętywać odpadnięcie z Pucharu Anglii. Już we wtorek czeka ich starcie z Burnley w ramach 24. kolejki Premier League.
Manchester United ostatnie ligowe spotkanie rozegrał 22 stycznia, kiedy pokonał 1:0 West Ham United, wykorzystując ostatnią akcję w meczu i wskakując na czwarte miejsce w tabeli. Dwa zwycięstwa z rzędu na boiskach Premier League miały dodać ekipie Ralfa Rangnicka animuszu, a dwutygodniowa przerwa zapewnić świeżość oraz lepsze zrozumienie wymagań niemieckiego szkoleniowca. Klub z Old Trafford przez siedem dni przygotowywał się do pucharowego pojedynku z drugoligowym Middlesbrough, aby zagwarantować sobie awans do kolejnej fazy rozgrywek i przedłużyć nadzieje fanów na udany sezon, ale doznał porażki po rzutach karnych i stracił szanse na zdobycie jakiegokolwiek krajowego trofeum. W grze podopiecznych Rangnicka nie wszystko jednak zasługiwało na krytykę – ba, można nawet przyznać rację 63-letniemu trenerowi, który po spotkaniu stwierdził, że jego graczom wychodziło wszystko poza zdobywaniem bramek, choć takich problemów w bieżącej kampanii nie spodziewał się raczej żaden kibic. W nadchodzącym pojedynku ofensywni piłkarze z Old Trafford muszą udowodnić, że był to zwykły wypadek przy pracy, ponieważ nastawienie ich kolejnego przeciwnika może sprawić, że sytuacji strzeleckich będzie jak na lekarstwo.
Burnley stara się nadrobić zaległości, które wywołał w ich zespole koronawirus. Zespół Seana Dyche’a ma najmniej rozegranych spotkań w lidze, a co za tym idzie – również najmniej punktów. Piłkarze z Turf Moor nie potrafią wygrać od dziesięciu meczów i nic nie wskazuje na to, aby ich dyspozycja miała ulec poprawie. Pozostają przecież jedyną drużyną w lidze, która zanotowała jak dotąd tylko jedną wygraną. Warto jednak wspomnieć, że w dwóch ostatnich starciach “The Clarets” nie stracili ani jednego gola, a mierzyli się przecież z Arsenalem, który w angielskiej ekstraklasie zdobył tylko trzy bramki mniej od Manchesteru United. To powinno stanowić największe ostrzeżenie dla ekipy Ralfa Rangnicka. Burnley tradycyjnie będzie bardzo ostrożne w swoich poczynaniach, szukając szczęścia w stałych fragmentach gry lub po zagraniu długiej piłki w kierunku swoich rosłych napastników. Problem w tym, że w ostatnim czasie ta toporna filozofia przestała procentować – 16 goli w dotychczasowym sezonie to drugi najgorszy wynik w lidze.
Oba zespoły mierzyły się ze sobą ponad miesiąc temu. Manchester United zanotował wówczas dość bezpieczne zwycięstwo 3:1, choć występ nie był zbyt porywający. W tamtym czasie Ralf Rangnick preferował jeszcze innowacyjne ustawienie 4-2-2-2, ale Niemiec w końcu doszedł do wniosku, że z tą formacją nie podbije angielskich boisk. Delikatna zwyżka formy jego podopiecznych nastąpiła dopiero po zmianie systemu na 4-3-3 z nową rolą Bruno Fernandesa, który ma teraz więcej swobody na boisku. Ten pomysł na grę ma również uwolnić pełen potencjał Paula Pogby. Francuski pomocnik powrócił na boisko w rywalizacji z Middlesbrough i zaprezentował się z niezłej strony zarówno w defensywie, jak i ofensywie. Od tego duetu w najbliższych miesiącach może zależeć bardzo wiele. Klub z Old Trafford w lutym wybiegnie na ligową murawę pięć razy, rywalizując z niżej notowanymi rywalami. Zaliczenie zwycięskiej serii spotkań jest zatem wskazane, jeżeli dwudziestokrotny mistrz Anglii chce powoli odskakiwać swoim bezpośrednim rywalom w walce o czołową czwórkę. Marzec będzie bowiem niezwykle wymagającym miesiącem pod kątem poziomu oponentów, więc zbudowanie bezpiecznej przewagi wydaje się konieczne. Druga taka posucha strzelecka jak w pucharowym starciu po prostu nie może się wydarzyć.
NA KOGO WARTO ZWRÓCIĆ UWAGĘ?
W styczniowym oknie transferowym do ekipy “The Clarets” dołączył Wout Weghorst, który ma zastąpić na Turf Moor Chrisa Wooda. Holender był bardzo cenionym napastnikiem w Bundeslidze. W poprzednim sezonie w 41 występach dla Wolfsburga zdobył 25 goli oraz 9 asyst, a w dodatku reprezentował barwy “Oranje” na Mistrzostwach Europy. 29-latek mierzy 197cm wzrostu i bardzo często odgrywa rolę odgrywającego, pojedynkując się z obrońcami rywali w powietrzu, a więc jest piłkarzem skrojonym pod styl gry Burnley. To oznacza, że zawodnicy “Czerwonych Diabłów” muszą kryć go bardzo blisko i stale wytrącać go z równowagi przy próbach zgrania futbolówki do partnerów.
Swoje możliwości w starciu z Manchesterem United będzie mógł zaprezentować Maxwell Cornet, który był nieobecny podczas grudniowego spotkania. Iworyjczyk to najskuteczniejszy gracz na Turf Moor w tym sezonie z sześcioma golami na koncie.
Przy stałych fragmentach gry należy zwrócić szczególną uwagę na Bena Mee oraz Jamesa Tarkowskiego, którzy w powietrzu czują się jak ryba w wodzie.
SYTUACJA KADROWA:
Manchester United: Ralf Rangnick potwierdził, że do kadry “Czerwonych Diabłów” na wtorkowe spotkanie powracają Edinson Cavani oraz Jesse Lingard, którzy na mecz z Middlesbrough otrzymali urlop.
O występie muszą natomiast zapomnieć Fred oraz Alex Telles. Brazylijczycy na zgrupowaniu swojej reprezentacji złapali koronawirusa i będą musieli pauzować przez nieokreślony czas.
Z drobnymi problemami po meczu z Middlesbrough zmagali się Bruno Fernandes, Jadon Sancho oraz Raphael Varane, ale wszyscy trzej powinni być gotowi, aby wybiec na boisku w wyjściowej jedenastce.
Znak zapytania możemy postawić przy nazwisku Victora Lindelofa oraz Erica Bailly’ego. Szwed był niedawno przeziębiony, a Iworyjczyk wrócił z Pucharu Narodów Afryki z kontuzją kostki.
Nie wystąpią: Fred, Alex Telles, Mason Greenwood
Niepewny występ: Victor Lindelof, Eric Bailly
Burnley FC: Sean Dyche poinformował, że bliski powrotu do gry na lewej obronie po stronie gospodarzy jest Charlie Taylor, ale Anglik najprawdopodobniej nie będzie jeszcze gotowy na starcie z Manchesterem United.
Kontuzje ciągle leczą Matej Vydra oraz Johann Berg Gudmundsson. Ashley Barnes natomiast pracuje nad powrotem do pełnej sprawności. Do zespołu po zawieszeniu wróci Josh Brownhill.
Nie wystąpią: Matej Vydra, Johann Berg Gudmundsson
Niepewny występ: Ashley Barnes, Charlie Taylor
PRZEWIDYWANE SKŁADY:
Manchester United (4-3-3): David de Gea – Diogo Dalot, Raphael Varane, Harry Maguire (c), Luke Shaw – Paul Pogba, Scott McTominay, Bruno Fernandes – Marcus Rashford, Cristiano Ronaldo, Jadon Sancho
Burnley FC (4-4-2): Nick Pope – Connor Roberts, James Tarkowski, Ben Mee (c), Erik Pieters – Aaron Lennon, Ashley Westwood, Josh Brownhill, Dwight McNeil – Maxwell Cornet, Wout Weghorst
FAKTY MECZOWE:
Head-to-head:
– Burnley przegrało pięć ostatnich spotkań na własnym boisku w Premier League przeciwko Manchesterowi United, nie zdobywając ani jednego gola.
– Jedyna porażka Manchesteru United w rywalizacji z Burnley w ostatnich 14 meczach miała miejsce na Old Trafford w styczniu 2020 roku (9 zwycięstw, 4 remisy).
– Biorąc pod uwagę starcia z “The Clarets”, “Czerwone Diabły” zdobyły więcej punktów na Turf Moor niż Old Trafford.
– Tylko jeden z dziesięciu goli Burnley przeciwko Manchesterowi United padł na Turf Moor. Była to zwycięska bramka Robbiego Blake’a w sierpniu 2009 roku.
Manchester United:
– “Czerwone Diabły” od zwolnienia Ole Gunnara Solskjaera zdobyły 21 punktów w 10 ligowych spotkaniach (6 zwycięstw, 3 remisy, 1 porażka).
– Manchester United wygrał 34 z 56 wtorkowych meczów w Premier League. To najlepszy wynik w lidze.
– Klub z Old Trafford po raz pierwszy w tym sezonie może zanotować drugie wyjazdowe zwycięstwo z rzędu we wszystkich rozgrywkach.
– Zespół Ralfa Rangnicka zdobył gola w każdym z 11 wyjazdowych spotkań w tym sezonie Premier League.
Burnley:
– Burnley nie wygrało w lidze od dziewięciu spotkań (wliczając Puchar Anglii od dziesięciu).
– W ostatnich siedmiu meczach piłkarze Seana Dyche’a zdobyli zaledwie dwa gole.
– Ich jedyne zwycięstwo w 22 ligowych meczach miało miejsce w październiku, kiedy mierzyli się z Brentfordem (10 remisów, 11 porażek).
– “The Clarets” są niepokonani na własnym boisku od pięciu spotkań w Premier League, ale wygrali tylko jeden z ostatnich 18 meczów na Turf Moor.
– 13 punktów po 19 meczach to drugi najniższy wynik w historii Burnley na półmetku sezonu Premier League.
– Klub z Turf Moor znajduje się w trakcie rekordowej serii 112 kolejnych meczów bez czerwonej kartki.
Dyskusja