Gary Neville oraz Sir Alex Ferguson ponownie usiedli ze sobą do rozmowy, ale tym razem w obiektywie SPORTbible. Legendarny menedżer “Czerwonych Diabłów” odpowiadał na pytania fanów zadawane przez swojego byłego zawodnika. Nie obyło się bez żartów i drobnych uszczypliwości wobec angielskiego zawodnika.
Jakiego zawodnika chciałbyś trenować, ale nigdy nie miałeś okazji?
– Paula Gascoigne’a, bez dwóch zdań. Moim zdaniem był najlepszym angielskim piłkarzem od czasów Bobby’ego Charltona. Był fantastycznym graczem i niefartownie nie mieliśmy go u siebie. Patrząc z perspektywy czasu, popełnił wielki błąd, który zrozumiał kilka lat później. Mieliśmy Jordiego [Cruyffa], Bobby’ego Charltona, Briana Robsona, Steve’a Bruce’a a nawet Gary’ego Pallistera, ludzi, którzy mogli się nim zaopiekować. Szczególnie Brian Robson, ponieważ fantastycznie podchodził do innych piłkarzy. Ostatecznie Paul postanowił przenieść się do Londynu, co było wyzwaniem dla tak młodego gracza. Wydaje mi się, że to był jeden z największych błędów w jego życiu. Był świetnym graczem, a ja uwielbiałem jego styl gry.
– W poniedziałek wielkanocny graliśmy spotkanie z Newcastle, a on dopiero powrócił po kontuzji i była to wiadomość tygodnia. Oni zaczęli ponownie wygrywać swoje mecze, więc postanowiłem wystawić trzech graczy w środku. Whiteside’a, Robsona oraz Remi Mosesa, a on ich po prostu zniszczył. Wyglądał, jakby wyprowadzał Remiegona spacer i jeszcze klepnął go po głowie. Wyskoczyłem z linii bocznej i zacząłem się wydzierać! Szczerze, był niewiarygodnym graczem. Podczas powrotu mówiłem, że musimy go sprowadzić. Ostatecznie postanowił jednak dogadać się z Tottenhamem. Byłem bardzo niezadowolony, ponieważ zgodził się na podpisanie kontraktu, a Tottenham przekonał go kupnem domu dla jego rodziców.
A może jest jakiś piłkarz obecnie grający w piłkę, którego chciałbyś mieć w swoim zespole? Chodzi o zawodnika z ostatnich 20 lat. Czy jest ktoś, kogo podziwiałeś?
– Wydaje mi się, że mógłby być nim Harry Kane. Twierdziłem, że Dele Alli zostanie topowym zawodnikiem, lecz nie wiem, dlaczego tak się nie stało. [Heung-min] Son również jest świetny. Oni wszyscy są niesamowitymi piłkarzami. Aguerobył wspaniałym napastnikiem i nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Jego umiejętność zdobywania bramek była niebywała. Moim zdaniem wielkie zespoły zawsze były zdolne do stworzenia zawodników, którzy się wyróżniają. Kane oraz Aguero – ci dwaj w szczególności.
Na jakim stadionie panowała najlepsza atmosfera oprócz Old Trafford? Podaj jeden przykład z Anglii oraz jeden z Europy.
– Bez żadnych wątpliwości Hampden Park. Oglądanie tam spotkań pomiędzy Szkocja a Anglią, było czymś wyjątkowym. Atmosfera tam była absolutnie elektryzująca. Na Anfield było podobnie. Byłeś tam, więc wiesz, jak jest. Panowała tam wspaniała aura, aby odnieść zwycięstwo. Nigdy nie czuliśmy się tam bezpiecznie.
Który z twoich zawodników był najbardziej niedoceniany?
– Według mnie było ich trzech. Brian McClair, Park Ji-Sung oraz Ronny Johnsen.
Grałem z McClairem pod koniec jego kariery, ale to interesujące, ponieważ mając na uwadze Johnsena czy Parka, jeśli mieliśmy jakieś problemy w meczu, oni je rozwiązywali. Park Ji-Sung często był wykorzystywany w roli plastra do indywidualnego krycia jakiegoś zawodnika. Johnsen potrafił występować na wielu pozycjach. Zagrał w finale Ligi Mistrzów. To byli zawodnicy, którym ufałeś.
– Jeden z największych błędów popełniłem w finale Ligi Mistrzów z FC Barceloną na Wembley. Po przerwie powinienem wprowadzić Park Ji-Sunga, aby mógł zająć się Messim. To był błąd, który uświadomiłem sobie po 10 minutach. Wyrównaliśmy tuż przed przerwą i rywale mogli spojrzeć na ten mecz inaczej, a my mogliśmy urosnąć. W ostatnich dziesięciu minutach pierwszej połowy graliśmy całkiem nieźle i właściwie mogliśmy prowadzić. Gdybym posłał wtedy do gry przeciwko Messiemu Park Ji-Sunga, to wydaje mi się, że pokonalibyśmy Barcelonę. Messi jest świetnym zawodnikiem i wypracował wówczas dwie niezwykle ważne bramki oraz sam dołożył jedną. Jedynym graczem, który mógł odwrócić losy tego pojedynku, był właśnie Park Ji-Sung.
Gdybyś miał wybrać jednego napastnika, z którym współpracowałeś, aby grał każdego tygodnia, to na kogo byś postawił? Chodzi o strzelca ratującego ci życie.
– Nie umiem odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ podczas mojej kadencji na Old Trafford trenowałem aż 17 napastników na poziomie międzynarodowym. Wymień ich.
Ja? Jak wywinąłeś się od tego pytania i obróciłeś je przeciwko mnie?
– To twoja praca domowa do łóżka! W przypadku wykonania rzutu karnego w ostatniej minucie spotkania postawiłbym na Van Nistelrooya lub Cantonę. Na pewno wybrałbym jednego z nich. Cantona na pewno jednego spudłował. Van Nistelrooy chyba się to nie przytrafiło.
Martin Keown skakał kiedyś przed nim w geście radości, po tym jak nie trafił rzutu karnego.
– Idiota. Kończcie ten program! To miły chłopak.
Znając Martina, wydaje mi się, że odbierze to jako komplement. Spodoba mu się ta fraza. Przejdźmy dalej. Którego z obecnie pracujących młodych menedżerów w Premier League cenisz najbardziej?
– Młodych menedżerów? Jeśli mogę wybrać spośród wszystkich, to wyjątkowymi szkoleniowcami są Jurgen Klopp oraz Pep Guardiola. Bez dwóch zdań. Obserwowałem ich pracę i muszę przyznać, że brałem udział w ich wyborze, ponieważ spotkałem się z nimi.
Więc to twoja wina!
– Nie, nie. Klopp spotkał mnie w Szwajcarii i poprosił o radę w związku z przenosinami do Anglii. Chciał, abym wskazał mu najlepszy klub z wielkimi oczekiwaniami. Wówczas nie znajdowałem się jeszcze na emeryturze! Tak samo wyglądało to w przypadku Guardioli. Spotkaliśmy się na obiedzie w Nowym Jorku i powiedziałem mu, abyśmy pozostali w kontakcie, ponieważ chciałem wiedzieć, jaki będzie jego następny krok. Poszedł do City. To wyjątkowi menedżerowie.
– Z młodych szkoleniowców wskazałbym Eddiego Howe’a, obserwując jego okres pracy w Bournemouth. Poradził sobie tam bardzo dobrze, nawet jeśli został relegowany. Nie oznacza to, że nie jest dobrym menedżerem. Myślę, że nim jest. Wydaje mi się również, że Scott Parker z Fulham wykonał świetną robotę. Oglądałem ich wiele razy. Oni po prostu grają w piłkę. Nie zmieniają swojego stylu, nie panikują i klub ufa swojemu menedżerowi. To świetny wyznacznik tego, jak dobrym jest menedżerem.
Jaki piłkarz, którego prowadziłeś, osiągnął więcej, niż się spodziewałeś?
– Myślę, że ty. Steve Bruce również był niesamowity. Nie miał warunków fizycznych, aby atakować każdą piłkę, ale to robił. Uważam, że poradził sobie naprawdę dobrze.
Osobiście myślałem o pierwszych latach Cristiano Ronaldo, kiedy był frustrujący. Zawsze wiedziałeś, że osiągnie taki poziom?
– Oczywiście. Pamiętam jego pierwszy mecz przeciwko naszej drużynie, podczas którego wziąłeś sobie wolne! John O’Shea musiał zagrać na prawej obronie. Ten dzieciak radził sobie niesamowicie. Miał wtedy 17 albo 18 lat. Przygotowaliśmy wszystko, aby sprowadzić go do tego klubu. Według porozumienia miał do nas dołączyć dopiero w kolejnym sezonie. Transfer z ludźmi ze Sportingu zorganizował Carlos Queiroz. Grał w pierwszej drużynie Sportingu. Jest ewenementem. Arsenal oraz Real Madryt również zarzucili na niego wędkę. Musieliśmy działać szybko. Po meczu podszedłem do niego i powiedziałem mu, że leci z nami samolotem. Odpowiedział mi, że nie ma pieniędzy i musi zobaczyć się ze swoją matką.
To porwanie!
– Mogło tak być [śmiech]. Następnego dnia zorganizowaliśmy prywatny samolot dla niego oraz jego rodziny. Ostatecznie podpisał z nami kontrakt.
Którego z młodych piłkarzy cenisz najbardziej?
– Młodego piłkarza z całego świata? Moim zdaniem Mason Greenwood będzie piłkarzem najwyższej klasy. Posiada w sobie spokój, opanowanie i chłód wspaniałego napastnika. Nigdy nie panikuje, zawsze uderza po ziemi i odnajduje się pod bramką. Pokazał swoje świetne zdolności. Wydaje mi się, że jest młodszy od Phila Fodena. Foden ma chyba 21 lat i jest pierwszym piłkarzem w Manchesterze City, który przebił się przez szczeble ich Akademii, a nigdy wcześniej nie zdobył mistrzostwa! To niesamowite. Ci dwaj są najlepszymi młodymi piłkarzami w Anglii.
Dyskusja