Manchester United już trzeci raz w tym sezonie odpadł w półfinale pucharowych rozgrywek i stracił szansę na pierwsze trofeum od 2017 roku. Na trafienie Bruno Fernandesa z rzutu karnego odpowiedzieli Suso oraz Luuk de Jong, co zapewniło w minioną niedzielę Sevilli zwycięstwo 2:1. Jak wyglądali podopieczni Solskjaera na tle pięciokrotnych triumfatorów tych rozgrywek? Zapraszamy do zapoznania się z ocenami, jakich dokonał jeden z naszych redaktorów*.
David de Gea – Kolejny fatalny mecz w wykonaniu “hiszpańskiego ręcznika”, z obowiązkowo wpuszczoną bramką po krótkim rogu. A mówiąc poważnie, dobre spotkanie reprezentanta “La Furia Roja”, który nie miał zbyt wiele do powiedzenia przy trafieniach rywali. Zdołał mimo wszystko zanotować kilka pewnych interwencji. Nic nie wskazuje, aby miał stracić zaufanie swojego menadżera i kolejny sezon zapewne również rozpocznie jako podstawowy goalkeeper “Czerwonych Diabłów”. Ocena: 7
Brandon Williams – Kiepski mecz w wykonaniu wychowanka Manchesteru United, który od pewnego czasu gubi się zarówno w ofensywie jak i defensywie. Najpierw nie zabezpieczył dalszego słupka przy trafieniu Suso, a w drugiej połowie po dośrodkowaniu z jego strony padł zwycięski gol. Nie ma sensu się szczególnie pastwić nad 19-latkiem, ale zdecydowanie ma nad czym pracować przed rozpoczęciem kolejnego sezonu. Ocena: 5
Victor Lindelof – “Iceman” wydawał się dość pewnym punktem defensywy “Czerwonych Diabłów” aż do 77 minuty, gdzie przyczynił się do straty gola. Zapomniał również, że nie rywalizuje z Bruno Fernandesem w derbach Lizbony, a występuje w jednej drużynie. Z uwagi na wspomniane zdarzenie i wagę spotkania, wściekłość wydaje się jednak zrozumiała. Zanotował solidny sezon, lecz podniesienie rywalizacji na jego pozycji wydaje się konieczne. Momentami bowiem wyraźnie czuć, że podstawowa dwójka niespecjalnie musi się obawiać o utratę miejsca w podstawowym składzie. Ocena: 5,5
Harry Maguire – Dość pewnie radził sobie z atakami rywali i wyraźnie starał się odpowiednio wywiązać z roli kapitana nieustannie komentując decyzje arbitra. Czy było to potrzebne? Nie jestem przekonany, lecz w przeciwieństwie do wielu kolegów nie ma sobie wiele do zarzucenia. Ocena: 6
Aaron Wan-Bissaka – Z prędkością godną Windowsa XP przesuwał się w kierunku czyhającego na piłkę Luuka de Jonga, co przy równie biernym Lindelofie okazało się fatalne w skutkach dla “Czerwonych Diabłów”. Nie wspierał wystarczająco dobrze zawodników w ofensywie, co w dobie współczesnego futbolu jest wręcz fundamentalną sprawą dla bocznych obrońców. Podobnie jak kolega po drugiej stronie, ma nad czym pracować w tym elemencie, choć trzeba też dodać, że zaliczył kilka bardzo udanych odbiorów swoimi firmowymi wślizgami, ale zdarzyło mu się też faulować w niebezpiecznej strefie, tuż przed polem karnym. Ocena: 4,5
Fred – Brazylijczyk zanotował najprawdopodobniej najlepszy występ od czasu wznowienia rozgrywek. Energicznie poruszał się po boisku i dobrze wyglądał zarówno w przypadku ataku pozycyjnego jak i gry z kontry. Duży jednak minus należy postawić przy jego nazwisku za zmarnowanie świetnej sytuacji przy stanie 1:0 dla “Czerwonych Diabłów”, która mogła całkowicie zmienić obraz meczu. Ocena: 7
Paul Pogba – Najlepszy pomocnik wśród podopiecznych Solskjaera, który wykreował świetne okazje do strzelenia gola Martialowi i Rashfordowi. Jak to w przypadku Paula przeważnie bywa, zdarzały mu się straty oraz niedokładnie podania, lecz przedłużenie przez tego zawodnika kontraktu z pewnością należałoby uznać za jeden z najlepszych ruchów tego okienka transferowego. Ocena: 8,5
Bruno Fernandes – Ósme trafienie z rzutu karnego na osiem prób. W sumie swój pierwszy sezon (a raczej pół) na Old Trafford zakończył zdobyciem 12 bramek i 8 asyst. Wydaje się, że jego pozycji lidera nie sposób podważyć i po tym spotkaniu raczej się to nie zmieni. Z widoczną agresją dążył do zdobycia kolejnych goli lecz nie był w stanie pokonać świetnie dysponowanego Bono. Z tym zadaniem nie poradził sobie również Mason Greenwood po świetnym podaniu Portugalczyka. Mówiąc krótko, zimowy transfer rozwiązał problem kreatywności. Teraz wypadałoby zwiększyć pole manewru w ofensywie. Ocena: 8
Marcus Rashford – Wywalczył rzut karny i napędził sporo strachu Bono potężnym strzałem z rzutu wolnego. Na tym jednak poprzestał, rażąc nieskutecznością oraz schematycznością. Ma szczęście, że pozostał na boisku tak długo. Ocena: 6
Anthony Martial – Świetnie czuł się z piłką przy nodze, imponując elegancją i inteligencją boiskową. To po jego podaniu Rashford wywalczył rzut karny. Przy stanie 1:1 zmarnował jednak prawdopodobnie najwięcej okazji bramkowych takich jak chociażby dwa starcia sam na sam z Bono. Jednym z największych osiągnięć Ole Gunnara Solskjaera jest zapewne odbudowanie tego zawodnika po kadencji Jose Mourinho i miejmy nadzieje, że wyczerpał limit pecha na lata po tym spotkaniu. Ocena: 7
Mason Greenwood – Najmniej produktywny z zawodników ofensywnych lecz bez wątpienia występ w tak prestiżowym starciu będzie stanowił cenną lekcję na przyszłość. Starał się, znajdował się często w groźnych sytuacjach, lecz za każdym razem czegoś brakowało. Tak jak tuż po rozpoczęciu drugiej połowy, gdy po podaniu Bruno miał szansę wyprowadzić macierzysty klub na prowadzenie. Smutny koniec sezonu, w którym jednak poczynił niebywałe postępy. Tylko nagły przebłysk geniuszu Eda Woodwarda mógłby go pozbawić miejsca w podstawowym składzie. Ocena: 5,5
Rezerwowi:
– Daniel James – Wszedł, trochę pobiegał, ale nie zdołał jednak przekuć swojej energii w coś konkretnego. Gdyby lepiej obliczył jedno dośrodkowanie, to prawdopodobnie miałby niezłą szansę na przełamanie niemocy strzeleckiej. Bez oceny
– Timothy Fosu-Mensah, Juan Mata, Odion Ighalo – Trudno powiedzieć cokolwiek na temat ich występu. Weszli na boisko z ławki rezerwowych zbyt późno. Bez oceny
Oceny Trenera:
– Ole Gunnar Solskjaer – Norweski menadżer spełnił cel minimum na ten sezon jakim było zakończenie sezonu w czołowej czwórce. Za spory minus można jednak uznać pożegnanie się ze wszystkimi rozgrywkami pucharowymi na etapie półfinału. “Czerwone Diabły” wyglądały wówczas jak Arsenal u zmierzchu ery Wengera w 1/8 Ligi Mistrzów – naiwnie, niekonsekwentnie, niedbale. Choć ciężko mieć pretensje do Norwega o nieskuteczność piłkarzy, to w przeciwieństwie do Julena Lopetegui nie starał się w odpowiednim momencie wpłynąć na przebieg meczu. Hiszpan bowiem nie wahał się choćby zdjąć z boiska prawdopodobnie najlepszego piłkarza swojego zespołu, Lucasa Ocamposa, co w ostatecznym rozrachunku okazało się kluczowe dla przebiegu starcia. Być może podobna decyzja była potrzebna po drugiej stronie, chociażby w przypadku Rashforda. Czasu jednak nie cofniemy, a progres jaki poczyniła drużyna jest niepodważalny. Przed nami wielki test w postaci Ligi Mistrzów, który odpowie na pytanie w jakim kierunku zmierza ten zespół. Ocena: 6,5
* Przedstawione oceny nie są stanowiskiem całej redakcji, a autora niniejszego wpisu i są, jak to zwykle bywa w takich przypadkach, kwestią własnej interpretacji przebiegu boiskowych wydarzeń.
Dyskusja